ดอร์ทมุนด์

ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 3-5 ในรายการรายได้ เป็นตัวอย่างของการจัดการที่มีเหตุผล อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนไลป์ซิก และดอร์ทมุนด์ที่ขายตัวให้บาเยิร์น ตลอดทั้งปี นโยบาย ของเชลซีคือต้องควบคู่ไปกับเศรษฐกิจ และการแข่งขัน ภายใต้สมมติฐานของการขายผู้เล่น ที่ไม่ใช่ผู้เล่นหลักของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่ลังเลที่จะ ใช้เงินหลายพันเหรียญ เพื่อเซ็นสัญญากับดาราดัง และในขณะเดียวกัน ก็ทำได้ ผลงานภาคสนามดีมาก ไลป์ซิก และดอร์ทมุนด์ส่วนใหญ่ ขายผู้เล่นชื่อดังของพวกเขา โดยทำให้ผู้เล่นตัวจริงอ่อนแอลง

นอกจากนี้ ยังมีชื่อที่โดดเด่นสองชื่อ ในรายการรายได้ ได้แก่ เรอัลมาดริด และบาร์เซโลน่า เมื่อไหร่คุณจะเห็นสองสโมสรนี้ อยู่ในอันดับต้นๆ ของรายชื่อผู้เล่นที่ทำกำไรได้ ให้ฉันพูดเกี่ยวกับ บาร์เซโลน่า เนื่องจากสโมสรอยู่ในภาวะวิกฤตทางการเงิน พวกเขาจึงต้องขายผู้เล่น ที่มีคุณค่าในทีมเพื่อแลกเงิน และพวกเขาแนะนำผู้เล่นในราคาต่ำ หรือไม่ต้องขอวีซ่าเท่านั้น

ฤดูร้อนนี้ บาร์เซโลน่าขายได้ 53.8 ล้าน ด้วยรายจ่ายเพียง 14.5 ล้าน และกำไรเกือบ 40 ล้าน แต่ควรสังเกตว่า เพราะโลกรู้ดีว่า บาร์เซโลนาขาดเงิน ดังนั้น การโอนหลายครั้ง จึงเป็นทางเลือกสุดท้าย พรีเมียร์ลีกซื้อชอร์ตยุโรป หรือเลี้ยงยุโรป แอตเลติโกมาดริด เป็นทีมเดียวในลาลีกา ที่ใช้เงินเพื่อเข้าสู่ 20 อันดับแรกในช่วงซัมเมอร์นี้ แต่การลงทุน 65 ล้านนั้น

และจะเห็นได้ว่า ในการย้ายทีมราคาสูงเหล่านี้ พรีเมียร์ลีกไปสู่ลีกใหญ่ๆ อย่าง ลาลีกา, เซเรียอา, บุนเดสลีกา และลีกเอิง และการซื้อนั้นโดยพื้นฐานแล้วคือ กระดูกสันหลังของผู้ขาย จากนี้สรุปได้ว่า การเซ็นสัญญาในพรีเมียร์ลีก ในช่วงซัมเมอร์นี้ ทำให้คู่แข่งในลีกอื่นอ่อนแอลงอีก และอำนาจของพรีเมียร์ลีก ในสงครามยุโรป จะแข็งแกร่งขึ้นอีกในอนาคต